Anago
IMG_3165.jpg

Thomas de Nooij: Van verwondering naar vooruitgang

Het is geen toeval dat oprichter Thomas de Nooij eigenlijk nog steeds hetzelfde doet als vroeger. Toen zat hij de hele herfstvakantie op de zolderkamer te knutselen. Althans, zo noemt hij het. Het was wel iets meer dan dat. Want hij bouwde toen een tool om woordjes Frans mee te leren. Niet om het bouwen zelf. Maar om er toetsen mee te halen en anderen mee te helpen. Spelen was leuk maar het moest wel ergens toe leiden.

“Hey, als ik dit en dit combineer, dan ontstaat er op eens dat.” En: “Blijkbaar is dit iets waar anderen echt iets aan hebben.” Die verwondering – nooit iets vanzelfsprekend vinden – ontstond en dat is een machtig mooi gevoel. Thomas nam zichzelf voor om dat nooit kwijt te raken. En dat gebeurde ook niet.

Van de zolderkamer thuis naar het GAK

Want toen Thomas na zijn studie informatica ging werken voor een logistiek adviesbureau verbaasde hij zich erover dat zoveel slimme logistieke principes niet toegepast worden in administratieve processen. Al snel kreeg hij de kans om daarmee in de praktijk te pionieren. Bij het GAK, dat later opging in het UWV.

“Daar zag ik hoeveel impact zo’n proces heeft op een mensenleven. Moet je je voorstellen dat je werkloos wordt, dat je uitkeringsaanvraag wordt afgewezen, dat je bezwaar maakt en dat je vervolgens een half jaar moet wachten op duidelijkheid...”.

Dat moest anders. Maar er werd vooral met Excel gewerkt dus veel kon er niet anders. Samen met anderen heeft Thomas toen zelf iets gebouwd. Dat werkte. Thomas zag van dichtbij wat het doet als de telefoon snel wordt opgepakt of doorlooptijden worden ingekort. Maar ja, hij zag ook al snel dat iedere organisatie anders is. Dus dit ‘zomaar even uitrollen naar andere publieke organisaties was geen optie. En nu...?

Dat kan toch niet waar zijn..

Het werd weer herfstvakantie. Vijftien jaar na de tool ‘franse woordjes’ was Thomas weer aan het knutselen. Maar nu voor het echie. Met Anago als resultaat. Want die herfstvakantie ontwikkelde hij ‘gestandaardiseerd maatwerk’. Een set van bouwblokken die steeds gevarieerd ingezet kunnen worden, afhankelijk van de organisatie en de vraag. Een prototype volgde en daarna een patent. Uitvoeringsorganisaties van de overheid maakten grote stappen voorwaarts met deze oplossing. En later ook het onderwijs. Dat ontstond ook weer vanuit Thomas’ pure verwondering.

“Toen mijn kinderen naar de lagere school gingen, werd ik lid van de medezeggenschapsraad. Ik zag toen hoe de begroting van zo’n school tot stand komt. Eerst waren leraren en de schoolleiding bezig om mooie plannen te maken en later maakte een administratiekantoor de begroting. Daaruit bleek dan vervolgens dat er geen ruimte was voor veel van die mooie plannen. ‘Dat kon toch niet waar zijn?’ En toen ik vroeg wat het maken van die begroting kostte, viel ik helemaal van mijn stoel. Toen voelde ik meteen weer verwondering én verantwoordelijkheid. Van ‘het kan niet waar zijn’ naar ‘hier ga ik iets mee doen’. Het begroten moet terug ín de school. De schoolleiding moet zelf inhoudelijke ambitie en haalbaarheid qua geld en capaciteit naast elkaar kunnen leggen. Daar helpen we nu dus bij. Met een systeem dat bruikbaar en betaalbaar is voor scholen of organisaties van 10 tot 6.000 medewerkers.”

Zet al dat talent toch in voor het goede

Je merkt het aan dit voorbeeld: altijd houdt Thomas voor ogen voor wie Anago werkt. En dat is niet de gebruiker. Anago is partner van de gebruiker. Als die zich zelf goed organiseert, dan kan die zoveel meer. Maar het gaat Thomas en Anago uiteindelijk om de mensen die contact hebben met al die overheidsinstellingen, scholen en zorgorganisaties. Thomas vergeet ook nooit meer wat een Syrische vluchteling zei.

“IND, ik begrijp echt dat jullie het druk hebben. Maar laat mij iets weten. Zeg me wanneer ik aan de beurt ben. Al is het over twee jaar. Maar door dat te doen, weet ik dat je me ziet. Voel ik dat je snapt dat ik een mens ben. Dat is het enige dat ik vraag.”

Vanuit die filosofie spreekt Anago haar klanten ook echt wel eens aan. ‘Komt op, het draait toch hierom? Laten we daar dan aan gaan werken.’ Bij al die mensen, bij de burger; daar ligt onze verantwoordelijkheid. De impact die we voor hen maken, dat werkt heel motiverend. Daarom is Anago ook vooral actief in de publieke sector. Want er is nog meer verbazing:

“Er zijn al genoeg modellen en systemen die helpen om meer te verkopen of om winst te maximaliseren. Terwijl het voor een grote groep mensen al moeilijk genoeg is om hun leven een beetje goed te regelen met allerlei instanties. Laten we dan geen talent verspillen van goeie programmeurs, ontwikkelaars en econometristen. Laten we dat talent dan vooral inzetten om alles iets simpeler en gelijkwaardiger te maken.”

Dus wordt er nog volop geëxperimenteerd en ‘geknutseld’ bij Anago. Ook door Thomas zelf. Omdat er altijd iets is om je over te verwonderen. Over hoe het kan dat bepaalde zaken gaan zoals ze gaan. En omdat er vervolgens heel snel een gevoel ontstaat van gedeelde verantwoordelijkheid. De verantwoordelijkheid om als samenleving vooruitgang te boeken. Samenleven is samen leven.


Benieuwd wat Anago voor jou kan betekenen?

Go meet us